« والنتاین» روز عشاق و روز «عشق» روز ۲۵ بهمن‌ماه (۱۴ فوریه) در بعضی فرهنگها روز ابراز عشق است.این ابراز عشق معمولاً با فرستادن کارت «والنتاین» به صورت ناشناس انجام می‌شود. سابقهٔ تاریخی این روز به جشنی که به افتخار قدیس« والنتاین » در کلیساهای کاتولیک برگزار می‌شد، باز می‌گردد
در سده سوم میلادی برابر با اوایل شاهنشاهی «ساسانی» در ایران، در روم باستان «کلودیوس دوم»فرمانروا و حاکم بوده است.
« کلودیوس» عقاید عجیبی داشته است . از جمله اینکه سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشد. از این رو ازدواج را برای سربازان امپراتوری روم ممنوع می‌کند.
«کلودیوس» به قدری بی‌رحم وفرمانش به اندازه‌ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج سربازان را نداشت. اما کشیشی به نام «والنتیوس» (والنتاین)، مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می نماید. «کلودیوس» دوم از این جریان خبردار می‌شود و دستور می‌دهد که «والنتاین» را به زندان بیندازند. « والنتاین »در زندان عاشق دختر زندانبان می‌شود. سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق، با قلبی عاشق اعدام می‌شود…
بنابراین او را به عنوان فدایی و شهید راه عشق می‌دانند و از آن زمان نهاد و نمادی می‌شود برای عشق!
***
در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده است. در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها ۳ روز پس از روز والنتاین. این روز «سپندارمذگان»یا «اسفندارمذگان» نام داشته است. «سپندارمذگان» جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌‌دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌‌کردند. اخیرا گروهی از دوستداران فرهنگ ایرانی پیشنهاد کرده اند که به منظور حفظ فرهنگ ایرانی «سپندارمذگان»بجای «والنتاین»به عنوان روز عشق گرامی داشته شود..
از چند سال پیش در ایران صحبت‌هایی مبنی بر آمیختن والنتاین با سنتهای اسلامی به گوش می‌رسد.
«محمدرضا زائری»، روحانی محافظه کاران، از پیشنهاد دهندگان طرح نام‌گذاری روز اول ازدواج حضرت علی (ع) (امام اول شیعیان) و همسرش فاطمه زهرا (س)، به عنوان روز عشق ورزی بود.
«محمد علی ابطحی »معاون پارلمانی «سید محمد خاتمی» رئیس جمهور سابق ایران، از جمله افراد حکومتی بود که روز والنتاین را در وب‌نوشت خود تبریک گفت. این تبریک با واکنشهای تندی روبرو شد.
اکثر فرهنگ های دیرین دنیا ، یک روز در سال برای جشن ابراز عشق و علاقه دارند . ما ایرانی ها هم در فرهنگ زرتشتی ماه مهر را داریم که مظهر مهربانی ایرانیان و ماه ابراز عشق هست که در آن ماه روز هایی برای ابراز علاقه به اشخاص مختلف و مراسم متعدد جشن های مهربانی هست. تا حدی که مهربانی جزو عبادت های زرتشتیان یا اجداد ما بوده است. در فرهنگ زرتشتی روز دیگری هم هست که «سپندارمزگان» یا «اسفندارمزگان» نام داشته است. فلسفه بزرگداشتن این روز به عنوان (روز عشق) به این صورت بوده که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می کردند و علاوه بر اینکه ماه ها نام داشتند، هریک از روزهای ماه نیز نام مشخصی داشتند. بعنوان مثال روز اول ماه(روز اهورا مزدا)، روز دوم، روز بهمن ( سلامت، اندیشه) که نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی (بهترین راستی و پاکی) که باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی (شاهی و فرمانروایی آرمانی) که خاص خداوند است و روز پنجم(سپندار مز) بوده است. سپندار مز لقب ملی زمینه. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است ، چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد؛ زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد،و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان «سپندارمزگان» را به عنوان نماد عشق می پنداشتند. در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می شده که در همان روز که نامش با نام ماه مقارن می شد، جشنی ترتیب می دادند متناسب با نام آن روز و ماه.
مثلا شانزدهمین روز هر ماه «مهر» نام داشته که در ماه مهر، (مهرگان) لقب می گرفت. همین طور روز پنجم هر ماه «سپندارمز»یا «اسفندارمز» نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم اسفندار مز نام داشت، جشنی با همین عنوان می گرفتند. یعنی پنجم اسفند روز جشن عشاق یا جشن سپندار مزگان هست
«سپندارمزگان» جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی می نشاندند ، به آنها هدیه می دادند و ازآنها اطاعت می کردند.
در سده سوم میلادی برابر با اوایل شاهنشاهی «ساسانی» در ایران، در روم باستان «کلودیوس دوم»فرمانروا و حاکم بوده است.
« کلودیوس» عقاید عجیبی داشته است . از جمله اینکه سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشد. از این رو ازدواج را برای سربازان امپراتوری روم ممنوع می‌کند.
«کلودیوس» به قدری بی‌رحم وفرمانش به اندازه‌ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج سربازان را نداشت. اما کشیشی به نام «والنتیوس» (والنتاین)، مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می نماید. «کلودیوس» دوم از این جریان خبردار می‌شود و دستور می‌دهد که «والنتاین» را به زندان بیندازند. « والنتاین »در زندان عاشق دختر زندانبان می‌شود. سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق، با قلبی عاشق اعدام می‌شود…
بنابراین او را به عنوان فدایی و شهید راه عشق می‌دانند و از آن زمان نهاد و نمادی می‌شود برای عشق!
***
در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده است. در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها ۳ روز پس از روز والنتاین. این روز «سپندارمذگان»یا «اسفندارمذگان» نام داشته است. «سپندارمذگان» جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌‌دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌‌کردند. اخیرا گروهی از دوستداران فرهنگ ایرانی پیشنهاد کرده اند که به منظور حفظ فرهنگ ایرانی «سپندارمذگان»بجای «والنتاین»به عنوان روز عشق گرامی داشته شود..
از چند سال پیش در ایران صحبت‌هایی مبنی بر آمیختن والنتاین با سنتهای اسلامی به گوش می‌رسد.
«محمدرضا زائری»، روحانی محافظه کاران، از پیشنهاد دهندگان طرح نام‌گذاری روز اول ازدواج حضرت علی (ع) (امام اول شیعیان) و همسرش فاطمه زهرا (س)، به عنوان روز عشق ورزی بود.
«محمد علی ابطحی »معاون پارلمانی «سید محمد خاتمی» رئیس جمهور سابق ایران، از جمله افراد حکومتی بود که روز والنتاین را در وب‌نوشت خود تبریک گفت. این تبریک با واکنشهای تندی روبرو شد.
اکثر فرهنگ های دیرین دنیا ، یک روز در سال برای جشن ابراز عشق و علاقه دارند . ما ایرانی ها هم در فرهنگ زرتشتی ماه مهر را داریم که مظهر مهربانی ایرانیان و ماه ابراز عشق هست که در آن ماه روز هایی برای ابراز علاقه به اشخاص مختلف و مراسم متعدد جشن های مهربانی هست. تا حدی که مهربانی جزو عبادت های زرتشتیان یا اجداد ما بوده است. در فرهنگ زرتشتی روز دیگری هم هست که «سپندارمزگان» یا «اسفندارمزگان» نام داشته است. فلسفه بزرگداشتن این روز به عنوان (روز عشق) به این صورت بوده که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می کردند و علاوه بر اینکه ماه ها نام داشتند، هریک از روزهای ماه نیز نام مشخصی داشتند. بعنوان مثال روز اول ماه(روز اهورا مزدا)، روز دوم، روز بهمن ( سلامت، اندیشه) که نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی (بهترین راستی و پاکی) که باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی (شاهی و فرمانروایی آرمانی) که خاص خداوند است و روز پنجم(سپندار مز) بوده است. سپندار مز لقب ملی زمینه. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است ، چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد؛ زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد،و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان «سپندارمزگان» را به عنوان نماد عشق می پنداشتند. در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می شده که در همان روز که نامش با نام ماه مقارن می شد، جشنی ترتیب می دادند متناسب با نام آن روز و ماه.
مثلا شانزدهمین روز هر ماه «مهر» نام داشته که در ماه مهر، (مهرگان) لقب می گرفت. همین طور روز پنجم هر ماه «سپندارمز»یا «اسفندارمز» نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم اسفندار مز نام داشت، جشنی با همین عنوان می گرفتند. یعنی پنجم اسفند روز جشن عشاق یا جشن سپندار مزگان هست
«سپندارمزگان» جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی می نشاندند ، به آنها هدیه می دادند و ازآنها اطاعت می کردند.
سلام.
پاسخحذف...این روزها هیچ بهانه ای امیدوارمان نمی کند....
حتی عشق...این شک خفه مان خواهد کرد.....
مانا باشید.
علی عزیز سلام . همیشه با نظرات خوبی که برایم به یادگار می گذاری روشنی بخش وبلاگم هستی برایت آرزوی موفقیت می کنم .زیبایی مطلب والنتاین و مقایسه هایی که کرده بودید بسیار جالب بود
پاسخحذفجالبه که یه کسی مثل علی مصلحی چنین روزی رو مورد توجه قرار می دهد
پاسخحذفنمی دونم آنها که به دنبال گسترش فرهنگ مهر و عشق هستند فکری هم برای گسترش فرهنگ عقل و اندیشه هم می کنند به تعبیر دیگر آنها که اخلاق را ترویج می کنند، حقوق وحدود و وظایف انسانها را هم مورد توجه قرار می دهند؟
آیا آنها که از فرهنگ ایرانی خود از قبل از اسلام خبر دارند جز نامی از کورش و زرتشت چیز دیگری هم می دانند؟
همه می دانند که با شکوهترین بنای عصر شاهنشاهی ایران ساخته دست معماران یونانی است به همین خاطر نام یونانی پرسپولیس بر آن شهرت یافته که البته آین شهرت هم مدیون شاهنشاهی پهلوی است
سلام.
پاسخحذفبراي دانستن قسمت اخر بايد در وبلاگ ما در بلاگفا بيايي و نظرات پست "ايا او نمي دانست" را بخوانيد . مي فهميد
سلام [لبخند]
پاسخحذفبا سروده ای به مناسبت " سپندار مذگان " منتظرم .
شاد باشید [گل]