برای نخستین بار در سال 1992 روز سوم دسامبر به عنوان «روزجهانی‌معلولان» از طرف سازمان ملل متحد نامگذاری و معرفی گردید.
لزوم درک شرایط معلولان در جوامع و توجه شایسته به آنها در چارچوبی درست، همراه با وقار و حفظ شخصیت ارزشمند انسانی معلولان، و بررسی شرایط جهانی برای کاهش کمی معلولیت‌ها از اهداف اصلی این روز می‌باشد.
لزوم درک شرایط معلولان در جوامع و توجه شایسته به آنها در چارچوبی درست، همراه با وقار و حفظ شخصیت ارزشمند انسانی معلولان، و بررسی شرایط جهانی برای کاهش کمی معلولیت‌ها از اهداف اصلی این روز می‌باشد.
شرایط بد اقلیمی، بهداشتی و ناآگاهی نسبت به شرایط مناسب تغذیه، رعایت نکردن اصول علمی در دوران بارداری، بی‌توجهی به هشدارهای کارشناسان بهداشت و مهم‌تر از همه اینها، فقر در کنار عوامل ثانویه‌ای چون جنگ، تصادف، حوادث طبیعی از عوامل اصلی معلولیت می‌باشند که همگرایی و همفکری جامعه انسانی در سطح جهانی می‌تواند به کاهش چشمگیر عوامل و در نتیجه کاهش معلولیت کمک شایان توجهی داشته باشد.
در کشور ایران و بعد از جنگ هشت ساله و تقدس نگاه به معلولانی که به دلیل حضور در جبهه‌های جنگ به معلولیت نائل شده بودند، متاسفانه نگاه مردم به معلولان طبقه بندی بسیار بدی شد و اگر معلولی در جامعه شناخته می‌شد که معلولیتش ناشی از جنگ نبود، نگاه به او با نوعی تحقیر همراه بود و در نقطه مقابل نگاه به معلولان جنگ که حالا جانباز خوانده می‌شدند با نوعی تقدس همراه بود.
این نگاه متاسفانه از بالا و توسط اکثر مراجع سیاسی و مذهبی شروع و تبلیغ شد و نه تنها که در تعریف جایگاه ارزشمند اجتماعی‌شان، بلکه شامل حقوق مادی و شرایط اقتصادیشان در اجتماع هم شد.
شاید بارها در سطح جامعه مشاهده نموده باشیم که نظام به شدت خود را موظف می‌داند به معلولی که معلولیتش ناشی از حضور در جنگ بوده خدمات ارائه نماید و در طرف مقابل علاقه‌ای به ارائه خدمات به معلول دیگری در همین سطح و یا شاید به مراتب بیشتر که معلولیتش ناشی از عوامل طبیعی و خدادادی بوده ندارد و با ایجاد موانع متعدد در مقابل خدمات رسانی به آنها سنگ اندازی می‌شده است.
در کشور ایران و بعد از جنگ هشت ساله و تقدس نگاه به معلولانی که به دلیل حضور در جبهه‌های جنگ به معلولیت نائل شده بودند، متاسفانه نگاه مردم به معلولان طبقه بندی بسیار بدی شد و اگر معلولی در جامعه شناخته می‌شد که معلولیتش ناشی از جنگ نبود، نگاه به او با نوعی تحقیر همراه بود و در نقطه مقابل نگاه به معلولان جنگ که حالا جانباز خوانده می‌شدند با نوعی تقدس همراه بود.
این نگاه متاسفانه از بالا و توسط اکثر مراجع سیاسی و مذهبی شروع و تبلیغ شد و نه تنها که در تعریف جایگاه ارزشمند اجتماعی‌شان، بلکه شامل حقوق مادی و شرایط اقتصادیشان در اجتماع هم شد.
شاید بارها در سطح جامعه مشاهده نموده باشیم که نظام به شدت خود را موظف می‌داند به معلولی که معلولیتش ناشی از حضور در جنگ بوده خدمات ارائه نماید و در طرف مقابل علاقه‌ای به ارائه خدمات به معلول دیگری در همین سطح و یا شاید به مراتب بیشتر که معلولیتش ناشی از عوامل طبیعی و خدادادی بوده ندارد و با ایجاد موانع متعدد در مقابل خدمات رسانی به آنها سنگ اندازی می‌شده است.
گو اینکه این معلولان انسان حساب نشده و مثل سایر انسانها حق حیات و زندگی ندارند.
سالها از پایان جنگ هشت ساله ایران می‌گذرد و جامعه هنوز تاوان خسارتهای مادی و معنوی آن سالها را می‌پردازد و خواهد پرداخت. اما معلولی که در نتیجه فقر و فلاکت ناشی از جنگی که صدها و یا هزاران سال پیش به وقوع پیوسته و او در آفرینش آن نقشی نداشته هم انسان است و نیازمند توجه. همچنانکه من و تو نیازمند توجه هستیم و نیازمند ترحم و تحقیر نیست، همچنانکه من و تو از ترحم و تحقیر بر‌اشفته می‌شویم.
با گرامی‌داشت این روز یکبار دیگر نگاهمان به جامعه معلولان را نو کنیم. از نزدیکترین افراد کنارمان شروع کنیم.
سالها از پایان جنگ هشت ساله ایران می‌گذرد و جامعه هنوز تاوان خسارتهای مادی و معنوی آن سالها را می‌پردازد و خواهد پرداخت. اما معلولی که در نتیجه فقر و فلاکت ناشی از جنگی که صدها و یا هزاران سال پیش به وقوع پیوسته و او در آفرینش آن نقشی نداشته هم انسان است و نیازمند توجه. همچنانکه من و تو نیازمند توجه هستیم و نیازمند ترحم و تحقیر نیست، همچنانکه من و تو از ترحم و تحقیر بر‌اشفته می‌شویم.
با گرامی‌داشت این روز یکبار دیگر نگاهمان به جامعه معلولان را نو کنیم. از نزدیکترین افراد کنارمان شروع کنیم.
0 نظرات:
ارسال یک نظر
چنانچه صاحب آدرس اختصاصی اینترنتی(وبلاگ-سایت)هستید، از منوی کشویی «نمایه» گزینه «نام/آدرس اینترنتی» را نتخاب نمایید.
می‌توانید از برگه تماس‌بامن هم استفاده نمایید.